Hoe gaan jullie op die hitte en alles boven de 25 graden?
Oké, ik zeg je eerlijk: klagen doe ik liever niet. Vroeger was het een hobby van me, maar momenteel zie ik het nut er niet meer van in. Het haalt mijn vibe alleen maar naar beneden en daarnaast: klagen lost niks op. Het is vaak toch een beetje zwelgen in zelfmedelijden en ik heb me voorgenomen daar alleen in heel uitzonderlijke gevallen nog aan te doen.
Nu loopt momenteel alles gewoon ook heel lekker, dus weinig reden tot klagen.
Maar vandaag is een uitzonderlijk geval, dus sorry: ik klaag even.

HEET

Wij Nederlanders klagen graag over het weer. Het is te koud, te nat, te warm, te winderig, te onvoorspelbaar, blablablabla. Als Nederlanders niet meer over het weer zouden kunnen klagen, neem je ze een stuk van hun identiteit af.
Maar ook over het weer klaag ík zo min mogelijk, want ik heb er toch geen controle over. Maar al deze logica en positieve redenatie gooi ik geheel overboord als het zo HEET is. Mijn hemel, lieve mänsen, dit is toch niet te doen???

HITTE

Ik word er bloedchagrijnig van, van die bloedhoerenhitte. Want ik zweer je: mijn lijf is daar niet op gebouwd. Ik zweet bij elke beweging, heb de hele dag stekende koppijn en geen enkele paracetamol of beker water helpt me hierbij. Ik kan alleen maar liggen in het donker met een ventilator op me gericht. Hoe moet dit in fokking hemelsnaam als ik ooit de overgang echt in ga en die opvliegers komen er bij? Hoe overleef ik dat?? Zijn er koelkasten waar je dan gewoon in kunt gaan liggen zonder dat het ongezond is?

WARM

Mijn liefje geniet. Die vindt het heerlijk. Kan hem niet warm genoeg. We bevinden ons momenteel op onze prachtige boot in een pittoresk dorpje aan de Friese Meren en hij is dolgelukkig. “Wat hebben we toch geboft met het weer, hè?” roept hij met regelmaat uit. “Vind je het niet heerlijk?” Het liefst zet hij zijn blijdschap kracht bij door mij enthousiast te omhelzen. Ik wil alleen maar een honkbalknuppel in mijn handen waarmee ik zijn energieke en blije mood uit mijn buurt en bijbehorend aura kan houden. Laat me asjeblieft met rust en raak me niet aan. En let wel: ik houd van die man, hoor, met heel mijn hart. Maar op dit moment denk ik dat ‘ie gek is.
Hij gaat in de volle zon (36 graden) een boekje zitten lezen, heeft de boot helemaal schoongesopt aan de buitenkant en wandelt vrolijk heen en weer tussen boot en ministrandje.
Het ministrandje ligt op ongeveer 400 meter lopen van onze boot. Ik kan het niet opbrengen om er heen te gaan. Het idee mijn teenslipper aan te trekken, vervult me met afgrijzen: die beweging kan ik gewoon niet maken nu.

AIRCO

Ik heb al gedacht: kan ik een auto met reeds draaiende airco inhuren om mij naar de supermarkt te brengen, hier 800 meter verderop? Zouden mensen het raar vinden als ik daar een stoel neerzet, zo vlak naast de koeling met melk, boter en yoghurt, en daar de rest van de dag blijf zitten met een boekje? Volgens mij kunnen ze dik geld verdienen door hier dat soort plekken te faciliteren. Succes verzekerd. Ik leg er met liefde geld voor neer.

VENTILATOR

Tot die tijd zit ik de hete uren uit, hier op bed naast de ventilator met water binnen handbereik . Met een rood en bezweet hoofd snauw ik de liefste man weer af als hij probeert er een positieve draai aan te geven (“Dit is toch 100 keer beter dan regen??” en “Het is toch net of we in het buitenland zitten, heeeeeerlijk!” en “Ik kan wel de hele dag zo doorbrengen met dat strandje in de buurt!” – ik wil alleen maar gillen dat hij op.moet.houden.met.praten. en dat er NIKS lekkers aan is) en hou ik nauwlettend het weerbericht in de gaten. Ze beloven morgen 25 graden en kans op een regenbui. Ik zeg: kom maar door.

TEMPERATUUR

Bij deze bied ik mijn excuses aan. Als de temperatuur beneden 27 graden is, er heel af en toe weer een buitje valt en mijn lichaam weer functioneert zoals het normaliter doet, ben ik weer mijn eigen vrolijke zelf. Dan zal ik de wereld weer opvrolijken met mijn eindeloze, nutteloze gebabbel en mijn immer aanwezige positiviteit. Dan zal ik niet klagen en de energie hoog houden. Tot die tijd: toedeledoki, ik lig stilletjes te wachten tot deze hitte weer verdwijnt.

P.S.

Zonder te weten dat ik dit net aan het schrijven ben, zegt hij het net weer: “Hoe heerlijk is het toch, wat boffen we toch, he, lief. Dit is toch geweldig, 100 keer beter dan regen! Oh, ik vind het fantastisch!”
Ik heb geen honkbalknuppel binnen bereik. Zou de fut niet hebben om hem ermee uit de buurt te houden. Maar misschien voelt ‘ie me toch wel beter aan dan ik denk, want hij heeft zichzelf teruggetrokken uit mijn nabijheid en zit nu lekker met een boekje en een biertje in zijn hand. In de volle zon.